Een hele poos is het geleden dat ik hier nog iets geschreven heb. Helemaal in mezelf naar binnen gericht zijn de afgelopen maanden verlopen. Ik voel(de) me zo broos, fragiel, emotioneel.
Opnieuw zwanger! Blijdschap, verwachting, angst, onzekerheid... Ondertussen is het goed zichtbaar voor de buitenwereld. Voorzichtig.
Onlangs had ik een leuke avond met vrienden, er waren ook mensen bij die ik minder goed of helemaal niet ken.
Op het einde van de avond zei iemand van de mensen die ik minder goed kende tegen me: "Is dit dan je tweede zwangerschap?"
Dat is dan weer een andere manier om te vragen hoeveel kinderen je hebt. Helemaal nieuw voor me. Onmiddellijk, zonder nadenken zei ik meteen dat het de derde zwangerschap was. Een vragende blik volgde waarop ik zei dat we een kindje verloren hebben.
Wat bedoeld was als een gewone, vriendelijke conversatie kwam bij mij aan als een schok, hierop was ik helemaal niet voorbereid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten